Mar€el de Bankzitter & prinses Liesbeth
24ste prinsenpaar · 2010-2012 · Motto: Alleen kujje nie veul, saomen kujje alles · Proclamatie (pdf)
‘In eerste instantie waren we geen betalende leden. Maar we gingen wel trouw naar bijna alle pronkzittingen en vaak een paar dagen tijdens carnaval.’ Marcel en Liesbeth Willems voelen zich bij de Geintrappers als een vis in het water. Toch ging de eerste prinsenbeker aan hen voorbij. Later maakten ze dat ruimschoots goed.
Na vijftien minuten wikken en wegen was er witte rook en hebben we gebeld. Toen konden we niet meer terug. Het was een hele beleving voor ons.
Mar€el de Bankzitter
Een spontaan besluit was het niet, een vurige wens van Marcel om prins te worden evenmin. Voor De Bankzitter, die bij een financiële instelling werkte, hoefde het eerlijk gezegd niet. ‘Op een dag in 1989 werden we gebeld met de vraag of we het prinsenpaar van Bemmel wilden worden. Liesbeth had toen al een vijf jaar als trainster van de Kinkeltjes achter de rug. Dat men ons vroeg, had te maken met het 11-jarig bestaan van deze dansgroep. Ik moest in die tijd officieel toestemming hebben van het ING-hoofdkantoor, hetgeen werd toegewezen. In de belangstelling staan, daar was ik alleen de persoon niet voor, en ik had er dus wat moeite mee. Na een heftig beraad van bijna een week besloten we het uiteindelijk niet te doen.’
Tweede keer wel
In augustus 2010 werden Marcel en Liesbeth voor de tweede keer gebeld, dit keer door Nol van Haren (destijds lid van de prinsencommissie). ‘Mijn reactie was niet direct ja’, vertelt Marcel, ‘maar we gaven aan dat we er altijd over konden praten.’ Er werd een afspraak gemaakt en een drietal personen kwam vervolgens bij het voormalige prinsenpaar thuis om het een en ander te uitleggen. ‘Rond middernacht namen we afscheid. Liesbeth en ik begonnen gelijk voors en tegens tegen elkaar weg te strepen. Na vijftien minuten was er witte rook. Meteen gebeld natuurlijk. Men was superblij. Toen konden we niet meer terug.’
Mooiste moment
Als mooiste moment zien Marcel en Liesbeth het besluit om met twee hofdames te werken. ‘Dat werden onze jongste dochter en ons eerste kleinkind Dani. Voor hen was het eveneens een onvergetelijke beleving.’ Daarnaast gaat de onthulling de boeken in om nooit te vergeten. ‘Je mocht niets verklappen, we dronken de nodige biertjes om rustig te worden en dan die enorme spanning op het moment suprême. Erna valt alles van je af en is de ervaring met één woord te omschrijven: geweldig!’ Marcel geeft aan dat er het eerste jaar veel op je afkomt, dat je gedoseerd moet deelnemen aan het hele gebeuren. Het beviel het prinsenpaar echter boven verwachting goed; bij het haringhappen liet Marcel weten graag nog een extra jaar door te gaan. ‘Je weet wat je te wachten staat. Het woordje doen bij verschillende verenigingen ging me steeds gemakkelijker af. Dus was het echt en vooral bewuster genieten. Hierdoor hebben we veel mensen leren kennen, er een hoop vrienden bij gekregen. Het gevolg is wel dat je vaak tijd tekort komt.’
De Ooij en vleermuizen
Een leuk verhaal vindt Marcel de actie van Patrick Bisselink, een gevolg van de geheimzinnigheid die altijd gepaard gaat met de presentatie van een nieuw prinsenpaar. ‘Binnen de vereniging werd dan gesproken over Jansen uut de Ooij. Patrick, lid van het ludieke mannenballet De Queenies, was toch wel erg nieuwsgierig naar deze persoon en belde elke Jansen of Janssen uit Ooij (buurtschap in gemeente Zevenaar, Gelderland) om bij diegene te informeren of hij de nieuwe prins van Bemmel was. Nou, dat was grote hilariteit.’ De voormalige prins herinnert zich ook nog goed dat in zijn periode voor het laatst feest werd gevierd in Het Wapen en voor het eerst in ‘ons neie huus’ Café Zaal De Roskam. De zaal van Het Wapen zou worden afgebroken, mits er geen vleermuizen (een beschermde diersoort) in de spouwmuren zouden zitten. Marcel maakte van het onderwerp dankbaar gebruik. ‘Ik heb toen het een en ander opgezocht en er een stukje van gemaakt voor tijdens de pronkzitting. Terwijl ik erover aan het vertellen was, stonden vier mannen van de raad op het balkon rond te zwaaien met een aan een hengel bevestigde vleermuis. Op de achtergrond draaiden we muziek van Batman. Een komisch tafereel, maar het heeft helaas weinig uitgehaald.’